Na wat wijziging in het leven van de 1e eigenaar, was Stella niet meer gewenst.

Kennissen, die het zusje van Stella; Bammes hadden, vonden dit sneu en namen Stella over. Zodoende hadden ze dus 2 gezusters in huis. Gezellig.


Helaas werden de capriolen van de 2 dames hun teveel;

Dit "team" erg bedreven was in het vinden en stelen van voedsel. Ook het verbouwen van de huiskamer en keuken behoorde tot hun dagelijkse bezigheden. Dagelijks een open en leeg gegeten koelkast aantreffen is niet leuk. De uitgegraven bankstellen, de vele doorgebeten telefoonkabels en PC-kabels waren de bekende druppels in de emmer.
Na een kort verblijf bij haar zusje, kwam met besluit; Stella moest weg.

Wetende dat wij ( met name René ) hondengek is, kwam Stella een weekje als logée.
Dit weekje werd, in overleg, omgezet naar permament.

Zo kwam Stella dus bij ons terecht. In de eerste dagen bleek dat Stella niet zo (goed) gesocialiseerd was. Bang voor stoeptegels, lantaarnpalen, fietsers, auto's, papiertjes, blaadjes en noem maar op. De slecht gesocialiseerde Stella kwam uit een kleine Brabant's dorpje en bevond zich nu in de grote stad. Het zou een stevig kluif worden om Stella te laten wennen aan het stadse rumour.

Na 1,5 jaar trainen en heel veel geduld bouwt ze volledig op haar baasjes en kan normaal het stadse rumour mee in. Echter zodra we echter in bosrijke omgeving komen bloeit Stella, of beter gezegd haar jachtinstinct, weer op. Staart omhoog en ze stuift overal haar neus achterna.
Heerlijk om dat te zien.

Vooraan: Stella   Achteraan: Bammes		Stella op speurtocht in de duinen.